Kafirun

 Kafirun: Psikolojik Çöküş ve Lanetin Labirenti

Türk korku sinemasının üretken isimlerinden Rotin Engin Tutuş’un yönetmenliğini üstlendiği “Kafirun”, izleyiciyi inanç, lanet ve giderek derinleşen psikolojik çöküş temalarının iç içe geçtiği karanlık bir hikâyeye davet ediyor. Senaryosu Erdal Tutuş tarafından kaleme alınan ve gerçek bir hikâyeden esinlendiği iddia edilen bu film, 17 Ekim 2025 tarihinde sinemaseverlerle buluşmuştur.

Film, adını Kur’an-ı Kerim’deki “İnkarcılar” anlamına gelen bir sureden almasına rağmen, konuyu doğaüstü bir varlığın musallatı ve ana karakterin gerçeklikten kopuşu üzerine kurar. Ejder Özkarslıgil’in başrolünde yer aldığı Kafirun, atmosferik anlatımı, yüksek gerilimli sahneleri ve rahatsız edici gerçekçiliğiyle sezonun iddialı yerli korku yapımları arasında gösterilmiştir. Filmin hikâyesi, ailesini korumak için karanlıkla yüzleşmek zorunda kalan bir adamın, zihinsel ve manevi bir labirentte kayboluşunu dramatik bir dille işlemektedir. Başrol oyuncularından Nazan Bayazıt’ın da belirttiği gibi, Kafirun metafizik bir olaya psikanalitik bir pencere açmayı hedefleyerek, Türk toplumunun ortak korkularına seslenmeyi amaçlamaktadır.

 Konu ve Tematik Derinlik: Lanetli Bir Aile Dramı

Kafirun filminin teması, aile bağları, sorumluluk duygusu ve görünmeyen bir gücün bireyin zihni üzerindeki yıkıcı etkisi etrafında şekillenir. Film, geleneksel Türk korku motiflerini psikolojik gerilim unsurlarıyla harmanlayarak, türün standartlarının ötesine geçme çabası gösterir.

Ahmet’in Kabusu ve Aklın Oyunları

Filmin merkezinde, hasta annesi ve kız kardeşiyle yaşayan, ailesinin sorumluluğunu omuzlarında taşıyan Ahmet karakteri yer alır. Ahmet’in hayatı, peşini bırakmayan kâbuslar ve görünmeyen bir varlığın aklını karıştıran oyunlarıyla altüst olur.

• Sürüklenme ve Labirent: Filmin özeti, Ahmet’in görünmeyen bir varlık tarafından bir labirentin içine sürüklendiğini belirtir. Bu, hem fiziksel olarak evin içinde yaşanan dehşeti, hem de Ahmet’in zihinsel karmaşasını simgeler. Varlık, onu her adımda daha da derinlere çekerken, Ahmet içine kapanır ve gerçeklik ile korkularının sınırları bulanıklaşır. Bu durum, Kafirun‘u sadece bir doğaüstü musallat hikâyesi olmaktan çıkarıp, psikolojik bir korku dramına yaklaştırır.
• Kör Düğüm: Zamanla, yaşadığı her şey içinden çıkılmaz bir kördüğüm haline gelir. Ahmet’in içinde bulunduğu durumun mantıksal mı, yoksa manevi bir lanet mi olduğu sorusu, filmin temel gerilim kaynağını oluşturur. Bu belirsizlik, izleyicinin de Ahmet ile birlikte paranoya ve güvensizlik duygularını deneyimlemesini sağlar.

 Aileyi Koruma ve Yüzleşme

Ahmet’in üzerindeki baskı, sadece kişisel bir korku değil, aynı zamanda ailesini koruma sorumluluğudur. Hasta annesi ve kız kardeşiyle olan ilişkisi, manevi lanetin en savunmasız noktalara saldırdığını gösterir.

• Sonun Başlangıcı: Ahmet, bu laneti çözmek ve ailesini kurtarmak için en büyük korkularıyla yüzleşmek zorunda kalır. Bu yüzleşme, filmin zirve noktasını oluşturur ve özette belirtildiği gibi, onun için bir sonun başlangıcı olacaktır. Bu ifade, hikayenin trajik ve kesin bir sonla bitebileceğini, Ahmet’in hem fiziksel hem de zihinsel olarak tamamen tükeneceğini ima eder.
• Metafizik ve Psikanalitik Pencere: Başrol oyuncusu Nazan Bayazıt’ın açıklamaları, filmin metafizik olaylara psikanalitik bir bakış açısı sunma gayretinde olduğunu ortaya koyar. Kafirun, geleneksel inançlar (lanet, musallat) ile modern psikolojik rahatsızlıkları (paranoya, gerçeklikten kopuş) bir araya getirerek, Türk korku sinemasının tekinsiz alanlarını keşfetmeyi amaçlamaktadır. Film, karşıt otoritelerin (inanç vs. bilim/akıl) bilinmezliklerini irdeleyerek derinlikli bir tartışma zemini oluşturabilir.

 Yapım Kalitesi ve Sektörel Yorumlar: Yeni Bir Soluk Mu, Tekrar Mı?

Kafirun, Rotin Engin Tutuş’un Musabbar, Fecr ve Asmoday: Cin’ür-Racim gibi filmlerden oluşan korku sineması geçmişinin bir devamı niteliğindedir.

 Yönetmenlik ve Senaryo Yaklaşımı

Yönetmen Rotin Engin Tutuş, filmografisinde yerel ve İslami temalı korkuya olan ilgisini sürdürmektedir. Filmin senaryosunu Erdal Tutuş’un kaleme alması, aile içi işbirliğinin bu tür yapımlarda yaygın olduğunu gösterir. Kafirun, atmosferik anlatımı, gerilim dolu sahneleri ve rahatsız edici gerçekçiliğiyle öne çıkma iddiasındadır. Filmin “gerçek bir hikâyeden esinlenmesi” vurgusu, Türk korku seyircisinin otantik ve yerel dehşet hikayelerine olan ilgisini çekme stratejisinin bir parçasıdır.

 İzleyici Beklentisi ve İlk Yorumlar

Vizyon tarihi itibarıyla film hakkında yapılan ilk değerlendirmeler, Türk korku sinemasının kalitesine dair süregelen tartışmaları yansıtır. Filmin izleyiciler tarafından %90 Hikaye, %80 Görsellik ve %85 Oyunculuk gibi yüksek yüzdelerle oylanması, yapımın beklentileri karşıladığına dair güçlü bir sinyaldir. Bu yüzdeler, filmin izleyicinin aradığı gerilimi, görsel atmosferi ve duygusal performansı başarıyla sunduğunu göstermektedir.

Ancak, bazı eleştirmenler (Rotin Engin Tutuş’un önceki filmlerine de değinerek), Kafirun‘u “teknik aksaklıkları bulunan, senaryosunda mantık hataları bulunan başarısız bir film” olarak nitelendirmişlerdir. Bu durum, yerli korku sinemasında sıkça görülen, popüler ilgi ve eleştirel kalite arasındaki uçurumu bir kez daha gözler önüne sermektedir. Filmin, adının anlamına rağmen içinde “İnkarcıların” bulunmaması gibi bazı tematik ve isimsel çelişkiler de eleştiri konusu olmuştur.

 Başarılı Bir Yerli Gerilim Denemesi

Kafirun, inanç ve psikolojiyi harmanlayan karmaşık bir aile laneti hikâyesi sunarak, Türk korku sinemasının en iddialı ve tartışmalı yapımlarından biri olmuştur. Film, yüksek izleyici puanlarıyla türün fanatiklerine hitap etme hedefine ulaşmış gibi görünmektedir. Karanlık atmosferi ve gerçeğe yakınlık iddiası, onu yerli korku pazarında merak uyandıran ve konuşulan bir yapım haline getirmiştir.